Οι Τίποτες

Οι Τίποτες του ελληνικού κοινοβουλίου ξαναχτυπούνε:

Επέστρεψε στην ΝΔ ο Νικήτας Κακλαμάνης λέγοντας «ήρθησαν όλες οι παρεξηγήσεις και όπως είναι αυτονόητο, αποδέχθηκα με χαρά την πρόσκληση του για την επανένταξή μου στην Κοινοβουλευτική Ομάδα και στο κόμμα της ΝΔ».

Ώστε απλώς παρεξηγήσεις ήταν τα:

«Δεν υποκύπτω σε πολιτικούς εκβιασμούς και δεν συμβάλλω στην καταστροφή κοινωνικών ομάδων, για να ωφεληθούν μεγάλα οικονομικά συμφέροντα του εσωτερικού και του εξωτερικού. Δεν νομοθετώ με εντολή της τρόικας».

Όπως είπε, «το άρθρο 1 είναι δόλιο, γιατί συνδυάζει την αποκατάσταση κάποιων αδικιών -πλεόνασμα- με την καταστροφή της ραχοκοκαλιάς της οικονομίας, που είναι οι μικρές και μεσαίες επιχειρήσεις».

«Το άρθρο 1 πλήττει την καρδιά της ιδεολογίας της παράταξής μας, όπως την καθόρισε, το 1974, ο Κωνσταντίνος Καραμανλής. Αυτή την παράταξη και τις αρχές της δεν μπορεί να τις διαγράψει ο κ. Σαμαράς»

Νομίσαμε και εμείς ότι συνέβαινε κάτι σοβαρο και δήλωσε όχι απλώς παρών σε ένα νομοσχέδιο αλλά και ότι τον εκβιάσανε πολιτικά ή ότι δεν νομοθετεί με εντολές τρόικας και ότι καταστρέφεται η καρδιά τη παράταξης (της ΝΔ).

Θα μου πείτε εδώ ο Άδωνις Γεωργιάδης έλεγε τον Σαμαρά τον πιο άχρηστο υπουργό εξωτερικών που έχει υπάρξει και μετά έγινε υπουργός του. Ο Κακλαμάνης θα είχε ενδοιασμούς;

Αυτο τελικά με τους υποτίθεται ανεξάρτητους ή αντάρτες  βουλευτές και τις διαγραφές πρέπει να λειτουργεί ως εξής: υπολογίζει ο βουλευτής ένα διάστημα λίγο μετά την εκλογή του και για περίπου 2 με 3 χρόνια κάνει «αντίσταση» στο σύστημα, στην Ε.Ε και στο ΝΑΤΟ και μόλις πλησιάζει ο χρόνος των εκλογών συμβαίνει κάτι και λύνονται οι παρεξηγήσεις. Και ξαναψηφίζονται φυσικά γιατι τόσες δεκαετίες ο ελληνικός λαός έχει αποδείξει πολλάκις το αλάνθαστο κριτήριο με το οποίο επιλέγει την ηγεσία του.

 

 

Advertisement